Μάθε να συγχωρείς και ζήσε ελεύθερος.

You are here:

Κράτησε την αξιοπρέπεια σου. Κράτησε την ακεραιότητα σου. Κανείς δεν μπορεί να σε υποβιβάσει εκτός από εσένα τον ίδιο. Μπορεί οι άλλοι να σε βλέπουν διαφορετικά, εσύ όμως ξέρεις ποιος είσαι και μπορείς να είσαι με περηφάνια αυτό που είσαι «Εγώ είμαι εγώ» – θυμηθείτε την κουβέντα της Μήδειας στο τέλος αυτού του όμορφου έργου, όταν την ρωτάνε «Μήδεια, τι έχει απομείνει;» κι εκείνη απαντάει «Τι έχει απομείνει; Υπάρχω εγώ!» Είναι πολύ ωραίο πράγμα αυτό, γιατί ο καθένας μας είναι τόσα πολλά.

Ο καθένας μας είναι μια ιστορία. Δεν είναι καταπληκτικό; Έχουν γίνει μελέτες επί μελετών – μέσα στο ίδιο σπίτι, με τον ίδιο πατέρα και την ίδια μητέρα, το ένα παιδί γίνεται άγιος, το άλλο δαίμονας. Γιατί; Αυτό δεν σας λέει κάτι, δεν αποδεικνύει ότι είσαι ιδιαίτερος και ότι αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα διαφορετικά; Ο κάθε ένας μας έχει έναν διαφορετικό κόσμο στο μυαλό του, με μια διαφορετική ιστορία. Μερικοί είχατε γονείς υπέροχους, γεμάτους αγάπη και τρυφερότητα. Άλλοι είχατε γονείς εκμεταλλευτικούς, που προσπάθησαν και απέτυχαν. Άλλοι είχατε ιστορίες ανολοκλήρωτες, με μεγάλα κενά. Άλλοι είχατε ιστορίες γεμάτες και συναρπαστικές. Ερχόμαστε όμως όλοι κοντά.

Εδώ μπαίνει ένα μεγάλο «γιατί». Τι μας έφερε όλους μαζί; Υπάρχει κάτι. Είναι ένα πραγματικό θαύμα – για σκεφτείτε το λιγάκι! Φέρουμε ο καθένας μας την δικιά του ιστορία. Έχετε ακόμη και μια συγκινησιακή ιστορία που είναι μοναδική δική σας. Μερικοί από εσάς τη στιγμή αυτή ακριβώς νιώθουν μεγάλη μοναξιά και απελπισία. Μερικοί είναι βουτηγμένοι στην σύγχυση. Μερικοί νιώθουν πίκρα. Άλλοι αισθάνονται χαρά, άλλοι έξαρση. Μερικοί δημιουργούν υπέροχους κραδασμούς. Όλοι είναι άξιοι. Όλοι είναι καλοί. Όλοι είναι όμορφοι. Αγκαλιάστε τους όλους – είναι μέρος του εαυτού σας. Το μυστήριο είναι ότι όλα αυτά μας έφεραν μαζί. Ας μην ρωτάμε το γιατί.

Ανήκουμε σε μια κουλτούρα που αναλύει το κάθε τι. Σου λέει κάποιος «Σε αγαπώ» και του λες «Τι εννοείς ακριβώς;». Έχουμε φτάσει σχεδόν στο σημείο να μην ξέρουμε πώς να βιώσουμε κάτι μεστά. Ότι έρχεται προς το μέρος μας περνάει μέσα από ένα φίλτρο και μέχρι να φτάσει σε μας έχει πάψει να είναι αυτό που είναι και έχει γίνει αυτό που θέλουμε να είναι. Έτσι δεν αλλάζουμε. Δεν αναπτυσσόμαστε, δεν ωριμάζουμε. Συνεχίζουμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα μέρα με τη μέρα…

Είσαι μια ολόκληρη ιστορία. Μια μοναδική ιστορία. Μια ιστορία θαυμαστή! Όποια όμως και να είναι αυτή η ιστορία, έχει περάσει, έχει φύγει. Αγάπησέ την, αγκάλιασε την. Μάθε να συγχωρείς. Ποτέ δεν θα μπορέσεις να διαλέξεις την ζωή, αν δεν μάθεις να συγχωρείς! Συγχώρεσε τους ανθρώπους που σου έκαναν κακό, μαθαίνοντας να συγχωρείς και λέγοντας, «δεν πειράζει». Γιατί, αν δεν το κάνεις αυτό, θα κουβαλάς όλα αυτά τα πράγματα στην πλάτη σου σαν νεκρά πουλιά και θα σε βαραίνουν. Μάθε να συγχωρείς και ζήσε ελεύθερος. Όταν μάθεις να συγχωρείς, όταν μάθεις ξανά τι σημαίνει χαρά, θα μπορείς να κόψεις όλα αυτά τα βαρίδια και η ενέργεια που χρησιμοποιούσες για να κρατάς υπό τον έλεγχο σου αυτά τα πράγματα, θα χρησιμοποιηθεί για να μπορέσεις να αναπτυχθείς και να γίνεις όμορφος. Γι’ αυτό λοιπόν μην κουβαλάς πάνω σου το παρελθόν σου σα νεκρό πουλί. Άστο να φύγει. Μάθε ότι μπορείς από αυτό, και άστο να φύγει.

Πηγή: “Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις”, Λέο Μπουσκάλια, εκδόσεις Γλάρος.